Een tweepersoons restaurant op een voormalige reddingssloep wordt aangedreven door een schoepenrad met zestien koekepannen. De kapitein en de kok voeren hun passagiers in hoog tempo pannekoeken met stroop.

DRAWN is een film met muziek van gitarist Joost Dijkema. De basis van de film zijn 50 zwart/wit tekeningen die in elkaar overlopen. De natuurkrachten, de wereld en al haar prachtige eigenaardigheden vormen de inspiratie voor dit werk.

Vanuit een verzameling anders weggegooide spullen (of onderdelen daarvan) breng ik materialen bij elkaar. Zonder gebruik van lijm, tape, schroeven etc, zoek ik de balans tussen de voorwerpen om zo een nieuw beeld te maken waarbij alle onderdelen nodig zijn. Zowel in de compositie als in de constructie. Het is de uitdaging om de grens tussen omvallen en blijven staan zo dicht mogelijk te benaderen zonder daar overheen te gaan.

Door inspiratie te halen uit kinderspeelgoed probeert Frauke van Lierop het ontdekken en de fascinatie voor het eenvoudige terug te brengen bij volwassenen. Waar een kind met elk ander kind op de wereld kan communiceren lijkt dit bij volwassenen moeilijker te zijn. Het visuele aspect van communicatie lijkt verdwenen. Frauke haar tactiele werken maakt ze met als uitgangspunt analoge zwartwit fotografie. Deze tweedimensionale beelden vervormt ze tot een driedimensionale ervaring met behulp van een combinatie van verschillende technieken. Dit leidt tot vervreemdende beelden. Deze werken gaan over evenwicht en zwaartekracht. De werken zijn bedoeld om aan te raken en ermee te spelen.

Dit is een live setup van oude apparatuur en verbouwde machines om soundscapes mee te maken. frippertronics, cassetterecorders, synthesizers, toongeneratoren en de nodige tape echo. chill out!

Een installatie met sculpturen van Hanneke Giezen en een klankbeeld van Auke Prinsen. De Atlas, voormalige kabeljauwvisser, na ruim 25 jaar met andere kost aan boord. Alles verandert en verplaatst, een nieuwe wereld is in aantocht. Een ware klimaatmigratie begint zich af te tekenen, nieuwe streekproducten dienen zich aan.

Video-installatie waarin een reflectie van de zon afwisselend wordt uitgerekt, verduisterd, vermenigvuldigd, door elkaar geschud en in elkaar geslagen.

Het werk van Ruth de Vos gaat over de invloed van technologie op de mens. Vanuit het contrast met traditionele technieken van schilderen in olieverf, borduren en haken onderzoekt ze de relatie tussen mens en machine.

Mijn werk ontstaat vanuit interesse in de wiskundige en natuurkundige verklaring van de dagelijkse dingen. Daarbij zet ik mijn eigen fysiek in om inzicht te krijgen, met als resultaat een video- en audio-installatie, waarbij herhalende beelden en ritmisch geluid het werk een technisch en tegelijkertijd een poëtisch karakter geven.

THE IDEA - Three glasses of water are placed next to each other. Each glass contains the same volume of water. By rotating the glass or the water inside the glass, the water is temporarily transformed. The cylinder of water is transformed into a twisted cone or a paraboloid form. THE SET-UP - The forms only exist while turned on.

Sporen zijn er over al. Grote, kleine, duidelijke, onzichtbare. Ze zijn er gewoon. Ze beginnen betekenis te krijgen als we ze waarnemen. Het waarnemen als geestelijke staat, wat gebeurt door zien, maar ook voelen of horen of ruiken of bedenken. Zodra we sporen waarnemen beginnen we er over na te denken. We koppelen ze aan eerdere ervaringen. Er treed herkenning op, vragen en ideeën, zoals: "dat lijkt op iets wat ik al eerder zag" "wat zou dit nou betekenen?" "dit voelt zó goed". Vervolgens gaan we er mee aan de haal: "dit kan niet echt zijn" of "vind ik dit nou wel leuk of eigenlijk toch niet." "Kan ik dit serieus nemen, of wordt ik hier een beetje in de maling genomen?" Hierover willen wij zekerheid, liefst in fysieke termen.

Improvisatie word door de meeste muzikanten beoefend als een ‘’oud’’ ambacht met ingebouwde zekerheden. Zoals afspraken in welke toonsoort zij spelen. Thunderbeer zien hun manier van spelen als een nieuw ambacht waar alleen de oren … maar dan ook alleen de oren het werk doen. Want zeg nou zelf ….luisteren we allemaal nog wel ECHT naar elkaar? Een nieuw ambacht waarin je veel luister meters moet maken om onbetreden paden te vinden. Thunderbeer is op weg. Elk stuk is behalve voor de toehoorder ook voor Thunderbeer steeds een nieuw avontuur met onvoorzien begin en eind. In welk door hun onbedoeld en onbedacht stijlbeeld zij ook aanvangen, zij improviseren, luisteren, zoeken, ontwijken, verdwalen, vinden. Jan Schellink – Contrabas. Frank Smulders - Viool.

Creative Coding is het schrijven van computercode met als doel iets expressiefs te maken in plaats van iets functioneels. Wanneer je jezelf dan ook nog beperkt door dit op hele oude computers te doen dan wordt het extra leuk en nog minder nuttig. Rick neemt een aantal retro computers mee uit begin jaren '80. Wie zin heeft mag meedoen of gewoon komen genieten van het resultaat van de experimenten.

What do you do with your tiny house trash? With candy wrappers, coffee cups and cigarette buds? These items are often not regarded as real trash. It is seen as insignificant. However, This is one of the most polluting trash waves in our society. Because of its size, it is often thrown on the streets and it can escape the trash sorting process. It is often made from a combination of materials which makes it hard to recycle. Not even starting about the toxins often found in them. But what if we could feed it to a living art piece? Or even in a living city? would we still regard a cigarette bud as waste? The project "feeding the city" sketches a scenario in which we no longer regard these tiny trash items as trash but as food for something new and even something living. By feeding the "trash items" to mycelium we can make new materials for art pieces or even houses. We care for the material, the living. We create something new with something that we used to regard as trash.

De droming zijn hemellijnen om het herstel van de hemel en de aarde weer met elkaar te kunnen verbinden. De spirituele band tussen onszelf en de aarde met diepe geloof vanuit het diepe geloof van het spirituele perspectief.

Is alles voorbeschikt? Leven wij in een deterministisch heelal? Of kunnen wij door onze vrije wil de toekomst zelf bepalen? Black Box geeft het antwoord, maar roept tegelijkertijd nieuwe vragen op.